เที่ยวไปชิมของอร่อย ตอนที่ 1 ยำปลาโอ

เที่ยวไปชิม ตอนที่ 1
ตอนเด็กๆ ที่บ้านผม คุณตากับคุณยายชอบกินของดิบ ลาบดิบเป็นอาหารที่ผมจะเจอได้เสมอๆ บนโต๊ะอาหาร แถมถือเป็นอาหารชั้นยอดอีกด้วย เพราะนอกจากเลือดและเนื้อของคนที่หาเงินมาทำแล้ว เลือดและเนื้อควาย(หรือวัว)ที่เอามาทำ ก็ราคาสูงอยู่สำหรับชาวนาสมัยนั้น แต่กระนั้น ผมก็ยังเจอมันบ่อยๆ บนตะ แม้ว่า มันจะไม่ใช่อาหารที่จะหากินได้บ่อยๆ ผมเคยกินอยู่ครั้งสองครั้ง แล้วก็เลิกไป เพราะรู้สึกว่ามันไม่อร่อยเอาเสียเลย เนื้อที่โดนสับจนเละ คลุกกับเลือดสดๆ ราดลงไป คลุกกับน้ำพริกลาบ ซึ่งทำจากพริกแห้ง กระเทียม ปลาร้าสุก เกลือนิดหน่อย โขลกให้เข้ากัน แล้วก็มาคลุกกับเนื้อที่เตรียมไว้ โรยตะไคร้กับโหระพาเพื่อดับกลิ่นเสียหน่อย เท่านี้ก็เสิร์ฟได้ หลังๆ พอรัฐรณรงค์เรื่องไม่กินดิบ เพราะมีพยาธิ ก็เลยซาๆ กันไป ตอนผมโตมานี่ ก็มีหลงๆ มาบ้างที่คุณตานึกครึ้มทำกินกัน คุณตาเสียตอนอายุเกือบ 80 ปี ส่วนคุณยายที่นั่งโซ้ยลาบดิบกับคุณตา ตอนนี้ก็ 84 เข้าไปแล้ว แถมฟันยังเต็มปากอีกด้วย
อุปนิสัยการกินดิบของคนไทย ไม่เท่าครึ่งของคนญี่ปุ่น ที่กินดิบเก่งเอามากๆ คนญี่ปุ่นเชื่อเรื่องธรรมชาติมากและนับถือว่าการที่คนได้อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติมากเท่าไหร่นั้น นับเป็นของขวัญอันประเสิร์ฐ รวมถึงของกินการกินดิบก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการได้ใกล้ชิดธรรมชาติ โชคดีของคนญี่ปุ่นที่ของที่เขากินดิบส่วนมากนั้น คือปลาทะเล เพราะไม่มีพยาธิ อีกทั้งยังมีประโยชน์กับร่างกายอย่างมาก(มีความเชื่อว่าการรับประทานอาหารที่มีโครงสร้างระดับโมเลกุลต่างจากตัวเรามากๆ จะเกิดผลเสียน้อยที่สุด เช่นว่าการกินหมู ซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหมือนเรา อาจไม่ปลอดภัยเท่ากินปลา เพราะเป็นสัตว์เลือดเย็นและอาศัยอยู่ในน้ำ) ความสนใจในการการกินดิบของผมหลังๆ นี่ก็มาจากอาหารญี่ปุ่นนี่ล่ะ เริ่มจากผมชอบข้าวปั้นหรือที่คนญี่ปุ่นเรียกว่านิกิริซูชิ คนไทยมาเรียกสั้นๆ ว่าซูชิ ซูชิประกอบด้วยสามส่วนหลักๆ ก็คือข้าวหุงน้ำส้มสายชู ของที่นำมาวางบนข้าวและวาซาบิที่นำมาทาบนข้าวก่อนโปะหน้าหลากชนิดลงไป จิ้มกับโซยุ โอว...ล้ำ ลำ(ภาษาเหนือแปลว่าอร่อย) เวลาจิ้มเคล็ดลับก็คืออย่าจิ้มที่ข้าว ให้เอาด้านบนจิ้มลงไป ไม่อย่างนั้นข้าวจะยุ่ยออกมา ไม่เป็นก้อน ที่กินก็เพราะว่าส่วนหนึ่งมาจากสุดที่รักของผม คุณเขาชอบทานอาหารญี่ปุ่นมาก ทั้งๆ ที่เกิดลาดกระบัง ก็เลยกลายเป็นว่าพอลากผมไปกินก็เลยติดอกติดใจกันไป หลังๆ ริ่มเป็นกิจกรรมของสองเรา ที่จะหาที่กินข้าวปั้นอร่อยๆ หรืออาหารญี่ปุ่นอร่อยๆ ชิมกัน
แต่เมนูที่จะเล่าให้ฟังวันนี้ ไม่ได้เป็นเมนูที่คุณจะหากินได้ในซูชิบาร์ ที่โตเกียว หรือที่ไหน เพราะเมนูนี้คิดโดยคนไทย เพื่อคนไทยโดยแท้ แถมอร่อยถูกปาก นี่คือยำปลาโอดิบครับ
ปลาโอ หรือปลาคัตสืโอะ เป็นปลาที่มีอยู่ทั่วไปในทะเลญี่ปุ่น รสชาติคล้ายๆ กับปลาทู แต่ว่าเนื้อไม่แน่นเท่า ความอร่อยของยำปลาโออยู่ที่ปลาดิบที่เอามายำแบบไทยๆ ผมไปเจอยำแบบนี้ืที่แรกที่ร้านฟูจ อร่อยทีเดีิยวครับ รสชาติเปรี้ยวแล้วก็เผ็ดพริก ไม่จืดหรือครีมเหมือนอาหารญี่ปุ่น น่าชืื่นชมที่รู้จักประยุกต์เอาความดิบของปลา มาใส่กับยำแบบไทยๆ
และดูเหมือนจะเป็นเมนูยอดฮิตหรือยังไงไม่ทราบ ยำปลาโอ มีขาทั้งที่ร้านเซน ร้านซูกิชิ รสชาติไม่แตกต่างกันมากนัก แต่ที่ซูกิชิอย่างที่ผมกินวันนี้ เขาจะหั่นตะไคร้ลงไปนิดหน่อย แล้วก็มีหัวไชเท้าหั่นฝอยใส่ลงมาด้วย ซึ่งก็อร่อยดี
แต่เคยไปชิมที่ร้าน คานาเบะ ปรากฏว่าายำปลาโอที่นี่แตกต่างจากสามที่ได้ชิมมาแล้ว ที่นี่กระเดียดออกไปทางสลัดมากกว่า มีน้ำสลัดที่ออกหวาน แล้วก็เสิรฟกับผักสดแบบฝรั่ง แถมปลาก็ทั่นสไลด์บางๆ ไม่เหมือนกับทุกที่ที่กินมา ซึ่งจะหั่นเป็นลูกเต๋ามากกว่า
ยังเหลือที่ฮานาย่า กับที่ชะชะอัน สองร้านอาหารญี่ปุ่นร้านโรปดที่ยังไม่ได้ไปชิม ไม่รู้ว่ารสชาติจะอร่อย หรือว่ามีใหเ้ชิมหรือเปล่า
น่าตลกดีที่อาหารที่ดูไม่ญี่ปุ่นเลย แต่กลับมีอยู่ในทุกร้านญี่ปุ่นที่ผมไปกินมา เลยไม่รู้ว่าใครไปคนเริ่มคิดเมนูนี้ก่อน จริงๆ ยำแบบเดียวกันนี้ยังมีแซลมอน ปลาทู ให้เลือกด้วย แต่ที่ผมกินบ่อยก็จะเป็นปลาโอ เพราะราคาถูกกว่าอีกสองปลาเกือบร้อย
หากใครยังกินของดิบไม่เป็น ลองหัดเริ่มจากเมนูนี้ก่อนก็ได้ครับ กินไม่ยาก อร่อยลิ้นคนไทย และที่สำคัญ มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่จะลองสั่งอะไรนอกเหนือจากชุกเบนโตะ และชุดปลาซาบะ
ลองดูสิ
ไม่อร่อยให้เตะเลยเอ้่า